Αναδρομές

Θα μιλήσουμε κάποτε για τις ζωές μας.
Στο μέτωπο
θα γράψουμε τις ημερομηνίες που δε ζήσαμε
και στην καρδιά
θα σημαιοστολίσουμε τη ματαιοδοξία μας.

Όνειρα στη σκόνη

Το στόμα σου άφησες στο κύμα να πνιγεί

μα κι αν αρμύρισε γλυκό θα το θυμάμαι.

Είχε απ’τη φούστα σου ξεφύγει μια κλωστή

κι όπως σε χάιδευε τη ζήλευα, φοβάμαι.

Μετράω τις μέρες μου να δω αν γερνάει το χτες

μα μ’ αγκαλιάζει απ’ το λαιμό κι όλο με πνίγει.

Παραπατάω σε σκέψεις άψυχες, νεκρές

κι όπου πλαγιάζω πλέει ανάσκελα η μνήμη.