Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Το τηλέφωνο

Και τώρα, πια, τι καταλάβαμε,
φτωχή μου αγαπημένη;
Η αγάπη μας
ακόμα λυσσομανά με τους κέρβερους
των εγωισμών,
βυθίζεται και επιπλέει ακόμα
με τις φουρτούνες των άδικων στιγμών,
αγκομαχά γι’ άλλη μια φορά
με τις φωτιές-τι φρίκη!- του τέλους.
Τέλος.
Οριστικό;

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Έμπορος Ψυχών

Σφίγγω στη χούφτα μου τα γέλια που πουλάω
και σε σακούλες τα πετάω να ξεμουδιάζουν.
Στρέφονται βλέμματα στα μέρη που περνάω
κι όσα απάνω μου γαντζώνονται σπαράζουν.

Ντύνομαι πιο μοναχικά κι απ' τη σιωπή μου
φοράω κουρέλια από ζητιάνους που χουν σβήσει.
Σ' ένα καλάθι έχω πετάξει την ντροπή μου
κι όσες ψυχές τα σώματά τους έχουν φτύσει

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Casino Θανάτου

Ακολουθώ τη σιωπή σου.
Δε ξέρω πού με πάει.
Θάνατο μυρίζω στην ατμόσφαιρα.
Θα πετάξουμε;
«Δεν έχεις φτερά» μού είπες.
Σού είπα πως αν ξέραμε μονάχα να κολυμπάμε,
ίσως δεν είχαμε ναυάγιο.
Η θάλασσα αμίλητη.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Ανιαρό πρωινό ξημέρωσε

Ανιαρό πρωινό ξημέρωσε,
γκρίζα χρώματα στο δέρμα του ουρανού
κι ο ήχος από σταγόνες να μαχαιρώνει
λεπτά την ησυχία.

Ανιαρό πρωινό ξημέρωσε,
κι εγώ αφημένος
να αμφιβάλλω για το τώρα και το μετά.
Το πριν είναι βάρος που δεν λύνεται,
είναι χρυσός που δεν ξοδεύεται.