Θέλω να με
θυμάσαι χαρούμενη,
ν’ απλώνεις με
τη μνήμη σου
αραχνοϋφαντα
χαλιά
και να
ταξιδεύεις σε ευτυχισμένους κήπους.
Δε χαμογέλασα
ποτέ.
Τα χείλη μου
ήταν δοσμένα σε ‘σένα
μονάχα για να
κεντήσουν ένα «σ’ αγαπώ»
και λίγες λέξεις
συγχώρεσης.
Να συγχωρέσεις
που δε μπόρεσα
ν’ αντέξω την αγάπη μου,
που δεν
αρκέστηκα
να υποστώ την
απεραντοσύνη της για ‘σένα.
