Μπλεγμένες Κλωστές

Από της νύχτας τη σιωπή τις λέξεις που μου στέλνει,
τις χαράξα σε μια πληγή, ο αέρας να τις παίρνει
Ταξίδια να πετάξουνε απάνω από τις ξέρες
κι οι καπετάνιοι να μετρούν στην όψη τους τις μέρες.

Μα δυο απ'αυτές ξεχάστηκαν και πέσαν στην αυλή σου
και με μια αχτίδα φεγγαριού ξαπλώσαν στο φiλί σου.
H γεύση τους σε κάλεσε τα μάτια σου να κλείσεις,
το νόημα που κρύβανε σε σπρώχνανε να ζήσεις.

Τα στολισμένα καράβια

Στολισμένα τα καράβια ταξιδεύουν,
με φώτα αστραφτερά είναι φορτωμένα
και μυστικά κάποιο λιμάνι σημαδεύουν
κι ας ήταν να μπαρκάρανε κι εμένα,


να βλέπω απ ‘το κατάστρωμα τις πόλεις,
μικρές φωτιές στο πέπλο της θαλάσσης,
να ψάχνω σε ποια ακτή να ξημερώνεις
και σε ποιο κύμα τις φωτιές σου θα κοπάσεις…