Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Παιδί που το ‘σκασε θυμίζει η χαρά μου…

Παιδί που το ‘σκασε θυμίζει η χαρά
κι όλα όσα ζήσαμε κοιμούνται στο σκοτάδι.
Πίσω απ’ τα μάτια σου η θλίψη χαιρετά,
σαν κόρη ολόλευκη που πλέει στο ποτάμι.


Σήκω και δώσε μου γι’ ακόμη μια φορά
κάτι απ’ τα μύχια φιλιά της ύπαρξης σου
και αν ο θάνατος ακόμα μάς κερνά,
λουλούδι θα ντυθώ της Κόλασής σου.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ένα λιβάδι όνειρα

Καθισμένη κάτω στο χώμα, είχε ακουμπήσει την πλάτη της πάνω σε έναν βράχο.Δεν της ήταν και πολύ άνετη αυτή η στάση, όμως πάντα ήθελε να το κάνει. Να αφήνεται στις αγκαλιές που ορθάνοιχτες αφήνει παντού για τα παιδιά της η μητέρα Φύση. Στα δυο της δάχτυλα κρατούσε ένα δροσερό γρασίδι.Με το νύχι του αντίχειρα άρχισε να το ξύνει διακριτικά στις πλευρές του.Αργά,διερευνητικά,σαν μια ιερή προσπάθεια να το εξομολογήσει, σκαλίζοντας την ψυχή του. Με κλειστά τα μάτια προσπαθούσε να νιώσει κάθε κίνηση του χεριού της, στιγμή στιγμή.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Το φως που λάμπει στα όνειρά σου

Πάλι σε βρίσκω μες στην πόρτα μου μπροστά
με δυσκολία να βαστάς τα γόνατά σου
και τα μαλλιά σου να χορεύουν στο βοριά.
Να ‘μαι, στ΄ αλήθεια, εγώ η χαρά σου;

Πάλι σε βρίσκω μες στην πόρτα μου μπροστά
μ’ ένα θανάσιμο μειδίαμα στα χείλη
και η ματιά σου να βουρκώνει ξαφνικά,
να στάζει πίκρα σαν ένα ξινό σταφύλι.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Ένα πρωινό στο σταθμό

Είναι οι κύριοι ντυμένοι
με το μαύρο τους παλτό
και στη στάση περιμένουν
κάποια να ‘ρθει απ’ το χωριό.


Τα καπέλα τους φορούνε
κι έχουν βλέμμα φωτεινό,
όσα έστεργαν να ζήσουν
μοιάζουν ψήγμα αληθινό.