Παιδί που το ‘σκασε θυμίζει η χαρά
κι όλα όσα ζήσαμε κοιμούνται στο σκοτάδι.
Πίσω απ’ τα μάτια σου η θλίψη χαιρετά,
σαν κόρη ολόλευκη που πλέει στο ποτάμι.
Σήκω και δώσε μου γι’ ακόμη μια φορά
κάτι απ’ τα μύχια φιλιά της ύπαρξης σου
και αν ο θάνατος ακόμα μάς κερνά,
λουλούδι θα ντυθώ της Κόλασής σου.
κι όλα όσα ζήσαμε κοιμούνται στο σκοτάδι.
Πίσω απ’ τα μάτια σου η θλίψη χαιρετά,
σαν κόρη ολόλευκη που πλέει στο ποτάμι.
Σήκω και δώσε μου γι’ ακόμη μια φορά
κάτι απ’ τα μύχια φιλιά της ύπαρξης σου
και αν ο θάνατος ακόμα μάς κερνά,
λουλούδι θα ντυθώ της Κόλασής σου.