Ποίηση αυτόχειρων ερώτων

Γράφε…γράφε…γράφε…
Μη σταματάς να γράφεις.
Χθες βράδυ
σού δώρισα τα τσιγάρα μου…
για λίγη έννοια
για λίγη μνήμη.
Ξέρω πως έχεις στεναγμούς κρυφούς.
Γνωρίζω
την πάλη του αλλοτινού σου «είναι»
με το «εγώ» της καρδιάς σου.
Επίσης,
ξέρω πως δεν υπήρξαμε.
Σού δώρισα και τα μάτια μου,
δυο γαλανές κουκκίδες
σ’ ένα χαρτί απόγνωσης τυλιγμένες.
Όχι, δε μ’ ενοχλούσε ο καπνός.