Πετυχημένοι στα όνειρα

Κάποτε

ανταμώσαμε στα πρώτα μας όνειρα.

Μικρός εγώ, γριά εσύ.

Γέρος εγώ, μικρή εσύ.

Στις παλάμες κρατούσαμε

σκόνες αστερισμών,

σαν κόκκοι άμμου απαγορευμένης ακτής,

για τα επόμενα όνειρα.

Δεν είχαμε ηλικία ούτε ονόματα.

Η καταγωγή μας άγνωστη.

Η αίσθηση μας αβρή, ντροπαλή, αγωνιώδης.

Κλείναμε

το ένα μάτι και σημαδεύαμε τα βράχια.

Πιο δίπλα σεργιάνιζε η ζωή.

Αστοχήσαμε.

Αποτύχαμε στη ζωή,

επιτύχαμε στα όνειρα.

Γι’ αυτό σού λέω,

ας κοιμηθούμε τώρα…