Αγάπες ξοφλημένες

Αγάπες ξοφλημένες με κερνούνε
κρασί που χει ποτίσει από τη στάχτη.
Με γνώριμες φωνές με χαιρετούνε,
ποντάρουν στης εξάρτησης τα λάθη.

Ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο,
τις βλέπω να χορεύουν κάθε βράδυ.
Μα μάταια ζητώ αυτόν τον ήχο
που κάνει στα μαλλιά μου ένα σου χάδι.

Σχημάτισα με το νερό στον πάγκο
με μια υγρή γραμμή το όνομά σου.
Μα, πριν το χύσω στης καρδιά το λάκκο,
το φύσηξα να πάρει το άρωμά σου

Δεν έκλαψα,ποτό τρέχει απ' τα μάτια.
Τα δάκρυα τα κρατάω μόνο για γέλια.
Μα πριν χαθώ, στης μνήμης τα παλάτια,
κρασί θα χύσω απ' του γιατί τ' αμπέλια.