Ο παραλήπτης

Όχι, δεν το έλαβα ακόμα.


Κάθε βράδυ
μού ταχυδρομείς μονάχα τα σκοτάδια σου,
τη μυστηριώδη σιωπή σου,
το ακατανόητο γέλιο σου,
τα δήθεν πολυκατορθώματά σου.
Ένα ανόητο φέρσιμο
κάποιας αρρωστημένης ευφυΐας.

Τι θες, λοιπόν, από μένα;
Σου λείπουν
οι περασμένοι σου έρωτες;
Τ’ αλλοτινά σου ταξίδια;
Φύγε μακριά και αναζήτησε
τις σκιές που έπλασε ο εγωισμός.
Αύριο θα ξημερώσει και άλλο παρελθόν.
Τρέξε
στις χούφτες των λυσσασμένων σκυλιών
που -ως τώρα- ζούσαν στο χθες.
Κρύψου στα σκέλια τους και ονειρέψου.
Ξέρεις να ονειρεύεσαι;
Τι θες, λοιπόν, από μένα;


Όχι πια, δεν το έλαβα.


Μη μού ταχυδρομήσεις άλλο αγάπη,
κουράστηκα
να ξεριζώνω αγκάθια απ’ την καρδιά μου.