Όταν θυμάμαι στο χωριό τ' άλλα παιδιά

Όταν θυμάμαι στο χωριό τ’ άλλα παιδιά,
έρχονται πίσω μυρωδιές κυνηγημένες
απ’ τα φουγάρα των σπιτιών, απ’ την καρδιά
και απ’ τις τόσες ομορφιές τις ξεχασμένες.


Όταν θυμάμαι στο χωριό τ’ άλλα παιδιά,
κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι εσένα.
Βλέπω να τρέχεις μες στα πέτρινα στενά
και να κοιμάσαι σε πλατάνια γερασμένα.



Όταν θυμάμαι στο χωριό τ’ άλλα παιδιά,
κρατώ στα χέρια μου τα πιο γλυκά κεράσια
και ζωγραφίζω ένα ήλιο στα βουνά,
να ξεπροβάλλει μέσα από έλατα στα δάσα.


Όταν θυμάμαι στο χωριό τ’ άλλα παιδιά,
γράφω στον τοίχο της καρδιάς το όνομά σου
και λάμπει, πάλι, ο ορίζοντας μπροστά.
Απόψε η ομορφιά είναι δικιά σου…


Όταν θυμάμαι στο χωριό τ’ άλλα παιδιά,
ακροβατώ μέσα σε αθώες αναμνήσεις,
κοιτώ τα σύννεφα που τρέχουν βιαστικά
κι αναπολώ όλες τις παιδικές μου πτήσεις.


Όταν θυμάμαι στο χωριό τ’ άλλα παιδιά,
περνάς σα φάντασμα απ’ το δωμάτιό μου.
Εκεί που ζήσαμε την πιο αγνή χαρά
σαν το σακάτη ζητιανεύω τον εαυτό μου…