Ένα πρωινό στο σταθμό

Είναι οι κύριοι ντυμένοι
με το μαύρο τους παλτό
και στη στάση περιμένουν
κάποια να ‘ρθει απ’ το χωριό.


Τα καπέλα τους φορούνε
κι έχουν βλέμμα φωτεινό,
όσα έστεργαν να ζήσουν
μοιάζουν ψήγμα αληθινό.


Το ρολόι δείχνει εννέα
παρά κάτι ένα λεπτό
και σε λίγο θα φανούνε
να πλησιάζουν προς τα ‘δω


οι κυρίες της ζωής των,
που είχαν φύγει έναν καιρό
δίχως μέσα τους να ξέρουν
έναν λόγο ουσιαστικό.


Μα η ώρα στο σταθμό, πια,
πήγε εννέα και μισή
και το τρένο εδώ, στην πόλη,
ακόμα έχει να φανεί


και οι κύριοι, οι ντυμένοι
με το μαύρο τους παλτό,
τα καπέλα τους φορούνε…
θα ‘ρθουν άλλο πρωινό!