Παιδί που το ‘σκασε θυμίζει η χαρά μου…

Παιδί που το ‘σκασε θυμίζει η χαρά
κι όλα όσα ζήσαμε κοιμούνται στο σκοτάδι.
Πίσω απ’ τα μάτια σου η θλίψη χαιρετά,
σαν κόρη ολόλευκη που πλέει στο ποτάμι.


Σήκω και δώσε μου γι’ ακόμη μια φορά
κάτι απ’ τα μύχια φιλιά της ύπαρξης σου
και αν ο θάνατος ακόμα μάς κερνά,
λουλούδι θα ντυθώ της Κόλασής σου.


Χρόνια σε πρόσμενα και χρόνια καρτερώ,
όπως ο άνεμος, να τρέξω στα μαλλιά σου,
σαν την ανάσα σου στα χείλη σου να ζω
και να ‘μαι όνειρο στον ύπνο, για φαντάσου!


Μυστήριε άγγελε, κορίτσι μου μικρό,
πριν φύγεις κόπιασε ν’ ακούσεις την καρδιά μου:
όλα όσα ζήσαμε δεν έχουν γυρισμό,
παιδί που το ‘σκασε θυμίζει η χαρά μου…