«Δε θα τραγουδήσουμε ξανά»
είπαν τα πουλιά στην Άνοιξη
και η γειτόνισσα
έπιασε κουβέντα για τις τελευταίες εξελίξεις
στη γη.
Εμείς ετοιμάζαμε το τζάκι
για τις κρύες νύχτες που
έρχονταν,
δίχως να υπολογίζουμε την κάψα των παράφορων
καρδιών μας.
Κάποτε σου χάρισα ένα
κασκόλ.
Όχι για το κρύο του Χειμώνα
αλλά για τη ψύχρα της
καρδιάς σου,
που δεν πολέμησε όσο έπρεπε.
Καπνίζεις τα επόμενα όνειρα,
καπνίζω τους προηγούμενους
εφιάλτες μου.
Η λησμονιά θα μας φέρει σε
κόσμους άνισους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου