Όταν του ζητάς να μείνει κοντά σου,εκείνος τρέχει μακριά και τόσο γρήγορα,ώστε να μην προλάβεις να καταλάβεις πότε ξεκίνησε,πότε έφτασε και κυρίως πώς έφτασε τόσο μακριά,αφού καμιά κραυγή σου δεν μπορεί να τον φέρει πίσω...
Όταν όμως τον κλωτσάς όπου βρεις κι όπου μπορέσεις,τον βρίζεις σα να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη κι αφήνεις τα σημάδια από τα νύχια σου πάνω του για να τον διώξεις, τότε εκείνος πεισμώνει και παγώνει μπροστά σου σχεδόν ακίνητος,κάνοντας μόνο ελάχιστες κινήσεις προς τα πίσω ενίοτε,ίσα για να χει μεγαλύτερη αξία η φάρσα του.... και σε κοιτάζει με ένα βλέμμα παραδόξως κενό,γιατί αν είχε κάτι μέσα του τότε θα μπορούσες να καταλάβεις που βρέθηκε τόση ειρωνεία να σε τυλίγει...
Παράξενο παιδί ο χρόνος τελικά....
Όταν όμως τον κλωτσάς όπου βρεις κι όπου μπορέσεις,τον βρίζεις σα να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη κι αφήνεις τα σημάδια από τα νύχια σου πάνω του για να τον διώξεις, τότε εκείνος πεισμώνει και παγώνει μπροστά σου σχεδόν ακίνητος,κάνοντας μόνο ελάχιστες κινήσεις προς τα πίσω ενίοτε,ίσα για να χει μεγαλύτερη αξία η φάρσα του.... και σε κοιτάζει με ένα βλέμμα παραδόξως κενό,γιατί αν είχε κάτι μέσα του τότε θα μπορούσες να καταλάβεις που βρέθηκε τόση ειρωνεία να σε τυλίγει...
Παράξενο παιδί ο χρόνος τελικά....
Κάνε τον πόνο σου άρπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γίνε σαν αηδόνι,
και γίνε σα λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
...και πέ τονε τραγούδι.
Μη δέσεις την πληγή σου
παρά με ροδοκλώνια.
Λάγνα σου δίνω μύρα
-για μπάλσαμο- και αφιόνια.
Μη δέσεις την πληγή σου,
και το αίμα σου, πορφύρα...