Για το δικό σου σύμπαν

Έγινα φωτιά για τις δικές σου ψύχρες,
άνοιξα το στήθος μου να γείρεις το κεφάλι,
μάτωσα για τις απάνθρωπες σου πίκρες,
πόνεσα για να χαμογελάσεις πάλι,


σύντριψα τους πόθους μου για ‘σένα,
σταύρωσα το μέσα μου για να ‘σαι ευτυχισμένη,
έπεσα στα άδυτα να φθάσω τα φτερά σου,
τρόμαξα…για να σε δω απόψε σα μια ξένη;


Είναι γλυκός ο θάνατος
για το δικό σου σύμπαν…
«Εκείνη κάπου θα πονά!»
με λύπη οι άλλοι μού είπαν
 κι έτρεξα, να μην υποφέρεις,
μα απρόσμενα νεκρό με βρήκαν.
«Είναι γλυκός ο θάνατος!»
για ‘μένα οι άλλοι είπαν…


Ξαλάφρωσε λίγο το σταυρό μου…
χαμογέλα μου…
είναι γλυκός ο θάνατος για το δικό σου σύμπαν…