Οι σκέψεις που ματώνουνε το γέλιο μου
τα λόγια που τυλίγουν το κορμί σου
συνταξιδιώτες μου όλοι στην παράνοια
προσκυνητές στο χάος της ψυχής σου
Τραγούδια που τα βράδια ξάγρυπνα άφησαν
κραυγές που κολυμπάνε στα σκοτάδια
οι μυρωδιές που έσπρωχναν τα χάδια μου
σβήσανε και τα αφήσαν όλα άδεια
Με το κρασί μεθώ όλα τα τραύματα
που άφησαν τα νύχια της φωνής σου
κι οι στάλες στο μπουκάλι που περίσσεψαν
την προσμονή του αύριο κοιμίζουν
Τα τζάμια απ'την σπασμένη την κορνίζα σου
γατζώσαν σα θηλιές τα βήματά σου
και σέρνουν καρφωμένες τις θυμήσεις σου
που αργοπεθαίνουν απ'τα τραύματά τους
Στις άκρες των βουνών φώναζα και έβριζα
μα η ηχώ πολύ βαριά για να επιστρέψει
κι έτσι στα χόρτα φασκιωμένες άφησα
ελπίδες κάποια αύρα να τις κλέψει
τα λόγια που τυλίγουν το κορμί σου
συνταξιδιώτες μου όλοι στην παράνοια
προσκυνητές στο χάος της ψυχής σου
Τραγούδια που τα βράδια ξάγρυπνα άφησαν
κραυγές που κολυμπάνε στα σκοτάδια
οι μυρωδιές που έσπρωχναν τα χάδια μου
σβήσανε και τα αφήσαν όλα άδεια
Με το κρασί μεθώ όλα τα τραύματα
που άφησαν τα νύχια της φωνής σου
κι οι στάλες στο μπουκάλι που περίσσεψαν
την προσμονή του αύριο κοιμίζουν
Τα τζάμια απ'την σπασμένη την κορνίζα σου
γατζώσαν σα θηλιές τα βήματά σου
και σέρνουν καρφωμένες τις θυμήσεις σου
που αργοπεθαίνουν απ'τα τραύματά τους
Στις άκρες των βουνών φώναζα και έβριζα
μα η ηχώ πολύ βαριά για να επιστρέψει
κι έτσι στα χόρτα φασκιωμένες άφησα
ελπίδες κάποια αύρα να τις κλέψει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου