Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Χώματα

Οι σκέψεις που ματώνουνε το γέλιο μου
τα λόγια που τυλίγουν το κορμί σου
συνταξιδιώτες μου όλοι στην παράνοια
προσκυνητές στο χάος της ψυχής σου

Τραγούδια που τα βράδια ξάγρυπνα άφησαν
κραυγές που κολυμπάνε στα σκοτάδια
οι μυρωδιές που έσπρωχναν τα χάδια μου
σβήσανε και τα αφήσαν όλα άδεια

Με το κρασί μεθώ όλα τα τραύματα
που άφησαν τα νύχια της φωνής σου
κι οι στάλες στο μπουκάλι που περίσσεψαν
την προσμονή του αύριο κοιμίζουν

Τα τζάμια απ'την σπασμένη την κορνίζα σου
γατζώσαν σα θηλιές τα βήματά σου
και σέρνουν καρφωμένες τις θυμήσεις σου
που αργοπεθαίνουν απ'τα τραύματά τους

Στις άκρες των βουνών φώναζα και έβριζα
μα η ηχώ πολύ βαριά για να επιστρέψει
κι έτσι στα χόρτα φασκιωμένες άφησα
ελπίδες κάποια αύρα να τις κλέψει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου