Έμπορος Ψυχών

Σφίγγω στη χούφτα μου τα γέλια που πουλάω
και σε σακούλες τα πετάω να ξεμουδιάζουν.
Στρέφονται βλέμματα στα μέρη που περνάω
κι όσα απάνω μου γαντζώνονται σπαράζουν.

Ντύνομαι πιο μοναχικά κι απ' τη σιωπή μου
φοράω κουρέλια από ζητιάνους που χουν σβήσει.
Σ' ένα καλάθι έχω πετάξει την ντροπή μου
κι όσες ψυχές τα σώματά τους έχουν φτύσει

Κι όταν της μέρας το γαλάζιο ξεθωριάζει
στήνω τον πάγκο μου κι απάνω τα απλώνω.
Ένα πικρό ποτό τα χνώτα μου σκουριάζει
κάθε κραυγή φέρνει πελάτη μου τον πόνο.

Κάθε ανάσα μου παλεύει να με διώξει
οι δρόμοι που με καταπίνουν με ξερνάνε.
Θεοί και δαίμονες όλοι τους μ' έχουν διώξει
στα μάτια πια δεν άντεξαν να με κοιτάνε.

Μα κάποιος τόλμησε δυο λόγια να μου δώσει
είπε: "Σιχάθηκα το φόβο σου να έχω.
Όσες ψυχές κι αν έχεις κλέψει ή έχεις προδώσει
όλο ξεχνάω τη δική μου να προσέχω".

Κι όπως μιλούσε δάκρυα άφηνε στο χώμα
να του χαρίσουν μια δροσιά και μια αμαρτία
εγώ τα μάζεψα και βάδισα ως το γιόμα
να συνεχίσω της κατάρας την πορεία.