Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Casino Θανάτου

Ακολουθώ τη σιωπή σου.
Δε ξέρω πού με πάει.
Θάνατο μυρίζω στην ατμόσφαιρα.
Θα πετάξουμε;
«Δεν έχεις φτερά» μού είπες.
Σού είπα πως αν ξέραμε μονάχα να κολυμπάμε,
ίσως δεν είχαμε ναυάγιο.
Η θάλασσα αμίλητη.


Στις ράγες φυτρώνουν μαργαρίτες.
Από τότε, που ένα τρένο σε πήρε,
δε ξαναπέρασε
βαγόνι σε ‘τούτη τη γραμμή.
Θα μού πεις πως απλώς έτυχε.
Είναι τόσο μπερδεμένο!
Ο Θάνατος δεν τυχαίνει.
Άλλωστε θα υπήρχαν casino
και παιχνίδια,
να ποντάραμε στον Θάνατο.
Θα κερδίζαμε.
Είναι τόσο βέβαιος!


Βέβαια,
εγώ δεν έχω ποτέ τύχη!
Αν πόνταρα μια ‘μέρα,
θα κηρυσσόταν-είμαι σίγουρος-
επί τόπου παγκόσμια αθανασία.
«Απαγορεύεται αυστηρώς ο χαμός!».
Ίσως θα ήταν καλύτερα.
(Οι ράγες γεμίσαν μαργαρίτες κίτρινες).
Δε θα πέθαινες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου