Κάποτε ήμουνα δροσερός σαν τη βροχή και σαν τον ίσκιο των δέντρων. Τώρα είμαι μια πεινασμένη φωτιά και καίω τα σωθικά μου και την αλήθεια μου.
Χρόνια τώρα κρατώ στα χέρια μου ένα μικρό γυάλινο μπουκάλι, που το ανακάλυψα σε μια αμμουδιά μιας παραλίας, που ποτέ δεν επισκέφθηκα…«Θα μου φθάσει!», σκέφτηκα και το ΄κρυψα μέσα απ’ το πουκάμισό μου. Στο δρόμο περπατούσα χαρούμενος. Για πάντα θα φυλάκιζα τις στιγμές μου και θα τις καμάρωνα να κολυμπάνε σα χρυσόψαρα στη γυάλα.
Η συνάντησή μας ήταν ήχος διαπεραστικός, που μένει και πονάει για λίγο τα αυτιά και μετά χάνεται…και παραμένει μόνο ο πόνος. Γύρισα στη καλύβα μου σα θριαμβευτής μετά από μάχη…Έβγαλα από μέσα μου το γυάλινο μπουκάλι, που με τόσο κόπο και αγωνία δυο θανάτων είχα αποκτήσει. Όμως…όχι! Είχες προλάβει και ξεχείλισες το μπουκάλι μου…
Χρόνια τώρα κρατώ στα χέρια μου ένα μικρό γυάλινο μπουκάλι, που το ανακάλυψα σε μια αμμουδιά μιας παραλίας, που ποτέ δεν επισκέφθηκα…«Θα μου φθάσει!», σκέφτηκα και το ΄κρυψα μέσα απ’ το πουκάμισό μου. Στο δρόμο περπατούσα χαρούμενος. Για πάντα θα φυλάκιζα τις στιγμές μου και θα τις καμάρωνα να κολυμπάνε σα χρυσόψαρα στη γυάλα.
Η συνάντησή μας ήταν ήχος διαπεραστικός, που μένει και πονάει για λίγο τα αυτιά και μετά χάνεται…και παραμένει μόνο ο πόνος. Γύρισα στη καλύβα μου σα θριαμβευτής μετά από μάχη…Έβγαλα από μέσα μου το γυάλινο μπουκάλι, που με τόσο κόπο και αγωνία δυο θανάτων είχα αποκτήσει. Όμως…όχι! Είχες προλάβει και ξεχείλισες το μπουκάλι μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου